Дзень Перамогі... Як шмат ён значыць для нас! Нашы бабулі і дзядулі ахвяравалі сабой, каб сёння мы жылі пад мірным небам. І, вядома, іх подзвіг не будзе забыты. Пра герояў памятаюць і ў Мар'інагорскай гімназіі. Там ажыццявілі пастаноўку мюзікла, прысвечанага святу Перамогі.
Ідэя стварэння мюзікла кіраўніку музычна-тэатральнай студыі «Папараць-кветка» Ксеніі Вашкевіч прыйшла даўно. Першыя рэпетыцыі, у якіх брала ўдзел і я, пачаліся яшчэ ў 2020 годзе, але з-за каранавірусных абмежаванняў ідэю давялося адкласці. Але ненадоўга. Мне пашчасціла пабываць на прэм'еры мюзікла «Мы памятаем», якая адбылася напярэдадні 9 Мая.
Пастаноўка пачынаецца са з'яўлення дзяцей, якія напярэдадні Дня перамогі прыехалі ў госці да бабулі. Разам яны гарталі франтавы альбом. Фатаграфіі пачынаюць ажываць. Вось на сцэне з'яўляюцца медсёстры, а вось і салдаты. Яны ваююць, а ў перапынках паміж баямі танчаць, улюбляюцца, любуюцца прыгажосцю прыроды, жывуць…
- Сёння ў нас усё атрымалася, — прызнаецца Ксенія Вашкевіч. - Для мяне Дзень Перамогі адно з самых значных і важных свят. Я ўклала душу ў гэты праект і рада, што хлопцы падтрымалі мяне і адказна падышлі да пастаноўкі. Арыгінальнасць ідэі заключалася ў тым, што заснавана яна на сучасных песнях. Трэба было выбраць тыя, у якіх ёсць правільныя і важныя словы. А пад тэкст песень трэба было падабраць вершы, напісаць словы для герояў. А так як гэта мюзікл, паставіць яшчэ і прыгожыя танцы.
У мюзікле прымалі ўдзел навучэнцы гімназіі, якія наведваюць музычна-тэатральную студыю «Папараць-кветка», і настаўнікі. Напрыклад, настаўнік рускай мовы і літаратуры Наталля Лосіч сыграла ўнучку ўдзельніка вайны.
- Многае з таго, што было паказана на сцэне, перажыла мая сям'я, таму мне гэта блізка, бо я сама з'яўляюся ўнучкай героя Вялікай Айчыннай вайны. І я рада, што ў мяне была магчымасць прыняць удзел у гэтай пастаноўцы, — кажа Наталля Анатольеўна.
Навучэнец 10 класа Іван Хаміцэвіч, які выканаў ролю ваеннага паштальёна, прызнаецца, што гісторыя, паказаная на сцэне, для яго таксама вельмі важная.
- Вялікая Айчынная вайна пакінула след і ў гісторыі маёй сям'і, - кажа Іван. - Мая бабуля капала акопы, а дзядуля ваяваў. Прымаючы ўдзел у пастаноўцы, я паказваю, што я ганаруся подзвігам нашага народа, шаную памяць тых, хто не вярнуўся з фронту дадому. Мы павінны памятаць пра зверствы вайны і прыкласці ўсе намаганні, каб такое больш не паўтарылася.
Нельга не адзначыць дэкарацыі і касцюмы. Ксенія Вашкевіч кажа, што частку рэквізіту давялося ствараць менавіта да гэтага спектакля. У гэтым Ксеніі дапамагалі калегі: педагог дадатковай адукацыі Алеся Мярцалава і настаўнік інфарматыкі Ірына Смерцьева.
Пасля прагляду мюзікла гледачы апладзіравалі і дзякавалі акцёрам і рэжысёру, бо гісторыя, расказаная на сцэне, была так падобная на гісторыі беларусаў, чые сем'і закранула вайна.
- Праглядаючы мюзікл, я ўспамінала гісторыі пра вайну, расказаныя маім бацькам-франтавіком. Я ўспомніла і пра свайго дзядзьку, які загінуў у юным узросце, абараняючы краіну. Прадстаўленне кранула мяне да глыбіні душы, - падзялілася ўражаннямі глядачка Людміла Паплыка.
Пастаноўка, сапраўды, не пакінула абыякавым нікога. Я веру, што ў будучыні яе ўбачаць не толькі гімназісты, бо яна прысвечана подзвігу народа, які памятаюць... Мы памятаем.
Паліна Бабук, студэнтка БДУ.
