Так лічыць вядомы беларускі гісторык Ігар Марзалюк.

Аб курсе па гісторыі беларускай дзяржаўнасці для вышэйшых навучальных устаноўгенацыдзе беларускага народа, ;патрыятызме і здрадніцтве, культуры контрпамяці,

нацыянальнай ідэі беларусаў і іншых важных для разумення і мінулага, і сучаснасці рэчах ішла размова падчас дыялогавай

пляцоўкі, на якой спікерам выступіў доктар гістарычных навук, прафесар, член Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу

Рэспублікі Беларусь Ігар Марзалюк. На сустрэчу,якая праходзіла ў межах адзінага дня інфармавання ў раённым цэнтры культуры,

запрасілі членаў працоўных калектываў Мар інай Горкі, ветэранаў моладзь, святароў.

Гістарычная памяць гэта свецкі Катэхізіс нацыі, гэта свецкі сімвал веры , які нас аб ядноўвае, так лічыць Ігар Марзалюк. І раіць нічога ў гісторыі не

хаваць, заўсёды гаварыць праўду, бо, на яго думку, гістарычная памяць не бывае выбарачнай.

Пазіцыя Ігара Аляксандравіча па многіх складаных з явах мінулага і сучаснасці добра вядомая. Ён настойліва паўтарае, што генацыд беларускага народа

ў гады Вялікай Айчыннай вайны гэта не прыдумка нашага Прэзідэнта і генеральнага пракурора. Аб гэтым ; упершыню загаварылі менавіта заходнія гісторыкі.

А здзекамі над жыхарамі Беларусі, массавымі забойствамі займаліся не толькі нямецкія акупанты, але і стаўшыя на іх бок літоўскія, латышскія, украінскія,

беларускія нацыяналістычныя батальёны, члены польскай Арміі Краёвай, прычым не толькі ў гады Вялікай Айчыннай вайны, але і на працягу некалькіх гадоў пасля яе заканчэння.

У сучасным свеце нацыяналістычныя ідэі захапілі частку моладзі.

І да чаго гэта прывяло ў Беларусі, мы бачылі падчас падзей 2020 года.

Ішла размова і аб тым, што кожны з нас хоча жыць у мірнай і стабільнай дзяржаве. А што для гэтага можа зрабіць кожны асабіста?

Ігар Аляксандравіч падзяліўся сваім бачаннем. Ён параіў ніколі не галасаваць за галадранцаў, якія не змаглі накарміць сваю сям ю, за лузераў і няўдачнікаў, якія толькі ходзяць і нічога не робяць.

І помніць, што той, хто бегае і скардзіцца на сваю Радзіму, нагадвае няўдзячнага сына, які аплёўвае сваю маці і ідзе скардзіцца да мачыхі.

Яшчэ ён раіць не забываць, што людзі эгаістычны. Заўсёды ёсць тыя, хто выкарыстоўвае іншых для дасягнення сваіх мэтаў. І ёсць нямногія сябры, якія гатовыя падтрымаць у складанай сітуацыі.

Таму яшчэ адна парада берагчы сяброўства. І з гэтым складана спрачацца.

Наталля ВАСІЛЬЕВА.