Святочныя мерапрыемствы, прысвечаныя святкаванню Дня Незалежнасці Рэспублікі Беларусь, у нашым раёне пачаліся на тэрыторыі мемарыяльнага комплекса Алея вайсковай славы ў Мар'інай Горцы. Гэта знакавае для пухаўчан месца наведала расійская дэлегацыя на чале з намеснікам кіраўніка адміністрацыі Дзмітраўскай гарадской акругі Маскоўскай вобласці Святланай Тарасавай і кіраўніком адміністрацыі Прохараўскага раёна Белгародскай вобласці Сяргеем Канішчавым.

Гасцей вітаў старшыня раённага выканаўчага камітэта Віктар Каляда. Ён павіншаваў прысутных пухаўцчан з галоўным святам нашай краіны і сказаў, што перамога над фашызмам была і застаецца нашай агульнай перамогай. Яна кавалася і пад Дзмітравам, дзе ў раёне Перамілаўскіх вышынь у паўтара кіламетрах ад горада ў 1941 годзе вырашаўся лёс Расіі. Салдаты Чырвонай Арміі тут вялі жорсткія баі з фашысцкімі захопнікамі, якія ішлі на Маскву.

Кавалася яна і пад Прохараўкай, дзе адбылася адна з найбуйнейшых у ваеннай гісторыі бітваў з ужываннем бранятанкавых сіл. З абодвух бакоў было задзейнічана да 1,2 тысяч танкаў і самаходна-артылерыйскіх установак.

Супернік кінуў пад Прохараўку цяжкія танкі «Тыгр» і самаходныя прылады «Фердынанд». На абарону плацдарма было накіравана некалькі танкавых армій і карпусоў. На мармуровых плітах сцен Храма Святых апосталаў Пятра і Паўла высечаны iмёны 7 тысяч загінуўшых тут воінаў.

Беларусы ў сваю чаргу рабілі ўсё, каб на акупаванай тэрыторыі зямля гарэла пад нагамі фашыстаў.

Выступоўцы на мітынгу сказалі, што нашы народы ўсе гэтыя гады аб'ядноўваў і аб'ядноўвае сёння подзвіг савецкага салдата, які перамог фашызм. Людзі, якія сабраліся на мітынг ушанавалі памяць загінуўшых у Вялікай Айчыннай вайне і заклалі на алеі вайсковай славы капсулы з зямлёй, прывезенай з Перамілаўскіх вышынь і Прохараўкі. Гэта сімвалічнае мерапрыемства заклікана сказаць цяпер жывучым аб тым, што нашы прадзеды і дзяды не шкадавалі свайго жыцця дзеля таго, каб іх дзеці і ўнукі жылі пад мірным небам і былі незалежнымі і свабоднымі, і пра тое, што памяць аб Вялікай Айчыннай вайне павінна жыць у нашых сэрцах незалежна ад таго, колькі гадоў аддзяляе нас ад пераможнага мая 1945 года…

Алена ШАНТЫКА