- Дзень на дзень не прыходзіцца. Змена пачынаецца з інструктажу, потым абыход тэрыторыі, прыём грамадзян, прафілактычныя мерапрыемствы. А яшчэ бываюць дзяжурства і рэйды. Часта здараецца, што трэба замяніць каго-небудзь з калег у выхадныя, бо паняцця «не магу» на службе няма.

У цэлым праца ўносіць у асабістае жыццё свае карэктывы, і нешта запланаваць для сябе не заўсёды атрымліваецца, - прызнаецца Максім Літвіненка. - Вядома, служба цяжкая, але цікавая. Яна не падобна на службу ў іншых падраздзяленнях міліцыі. Там супрацоўнікі працуюць па вызначаным кірунку, а ўчастковы — гэта ўніверсальны «салдат»: учора я быў у складзе аператыўна-следчай групы, сёння дапамагаў шукаць знікшага ў лесе чалавека, а заўтра прымаю ўдзел у крымінальным расследаванні.

Нядаўна быў выпадак. Мужчына пайшоў за грыбамі і не вярнуўся. Я разам з супрацоўнікамі Пухавіцкага РАНС займаўся яго пошукамі. У лесе, рухаючыся меркавана па тым жа маршруце, што і згубіўшыся грыбнік, пачалі знаходзіць яго рэчы. Бліжэй да ночы, дайшоўшы да непраходнага ўчастка лесу, вырашылі спыніць пошукі. Раніцай мужчына сам вярнуўся дадому. Ён патлумачыў, што калі збіраў грыбы, у балоце пачала падымацца вада. Прыняў рашэнне залезці на дрэва і перачакаць. Як толькі вада адышла, спусціўся і вярнуўся дадому. Рэчы пакідаў як арыенціры, каб не заблудзіцца. Аб тым, што яго шукаюць, ён нават не падазраваў.

Часцей за ўсё даводзіцца разбірацца з бытавымі сітуацыямі на фоне сямейных скандалаў і выхадак п'яных дэбашыраў. Прыкладна палова такіх зваротаў заканчваецца пасля размовы і заўвагі. У такіх выпадках важна зразумець сітуацыю і растлумачыць бакам, што прасцей прымірыцца і прыйсці да кампрамісу, чым даводзіць справу да суда. Таму спачатку я магу затрымаць правапарушальніка, а потым яму ж аказваць псіхалагічную дапамогу.

Гутаркі з парушальнікамі цішыні і спакою грамадзян не заўсёды сканчаюцца заўвагай: для злосных парушальнікаў прадугледжаны штрафы. Асаблівую ўвагу на сваім участку я надаю выкананню забароны на ўжыванне алкаголю ў грамадскіх месцах. Такія сітуацыі сустракаюцца паўсюдна. Таксама сачу за з'яўленнем грамадзян у непрывабным выглядзе і ў стане ап'янення на вуліцы. Пад асаблівым кантролем - продаж алкаголю непаўналетнім.

Наогул, алкаголь - гэта асобная тэма. Па сваім досведзе магу сказаць, што большасць здарэнняў адбываецца па прычыне злоўжывання ім. На маім участку ёсць некалькі сем'яў, дзе здараюцца рэгулярныя канфлікты ў пажылых бацькоў са сваімі дзецьмі, якія злоўжываюць спіртным.

Пасля падобных інцыдэнтаў бацькі самі выклікаюць міліцыю, пішуць заявы, а потым ідуць на прымірэнне. І ўсё пачынаецца зноў. Іх дзеці зноў п'юць, выносяць з дому рэчы, а бацькі пакутуюць з-за таго, што баяцца прыцягнуць дзяцей да адказнасці. І гэта зразумела... Ну, якая маці захоча пасадзіць у турму сваё дзіця? Гэтыя сем'і я рэгулярна наведваю для прафілактыкі, праводжу з імі гутаркі, імкнуся папярэдзіць чарговы канфлікт.

Радзей, на шчасце, адбываюцца крадзяжы, рабаванні або разбоі. Але, так ці інакш, я нясу адказнасць за ўсё, што адбываецца на даручанай мне тэрыторыі.

Я лічу, што ўчастковы інспектар міліцыі павінен як ніхто валодаць становішчам на сваім участку, ведаць патэнцыйных правапарушальнікаў, няшчасныя сем'і і разумець, да якіх грамадзян можна звярнуцца па дапамогу, а ад каго падтрымкі чакаць не варта.

Служба ўчастковых інспектараў міліцыі - адна з найбольш важных у сістэме органаў унутраных спраў. Мы з'яўляемся тварам усёй праваахоўнай сістэмы ў вачах звычайных грамадзян, бо амаль кожны чалавек ведае ў асноўным двух міліцыянераў - міністра МУС і свайго ўчастковага.

Крыніца: http://www.gorka.by