З творчасцю Івана Гаўрылавіча супрацоўнікі музея знаёмяць вучняў школ і навучэнцаў Мар’інагорскага аграрна-тэхнічнага каледжа. Заўсёды прыходзяць на чыгрынаўскія чытанні і члены ветэранскай арганізацыі Мар’інай Горкі. На жаль, у гэтым годзе не змагла прыехаць жонка пісьменніка, Людміла Прохараўна, але яна перадала падзяку і прывітанне ўсім прысутным праз дачку Алену.

— Апошнія гады жыцця Івана Чыгрынава былі звязаны з Пухавіцкім краем. Тут ён збіраўся набыць сабе лецішча, — расказаў дырэктар раённага краязнаўчага музея Аляксандр Прановіч. — Мне пашанцавала сустрэцца з Іванам Гаўрылавічам, пабываць у яго рабочым кабінеце. Ён вельмі добра адчуваў і любіў родную мову.

Падчас сустрэчы малодшая дачка пісьменніка Алена падзялілася ўспамінамі пра бацьку. Яна расказала, што пісьменнік часта паўтараў: “Вайна — галоўная падзея майго жыцця”. Іван Чыгрынаў сустрэў яе ў 7 гадоў і часта ўспамінаў і расказваў яе эпізоды. Пасля вайны яны выхоўваліся без бацькі. У школу зімой хадзілі па чарзе, бо не хапала абутку. Іван добра вучыўся ва ўніверсітэце, стыпендыю адпраўляў маці, якая гадавала малодшых дзяцей.

— Я памятаю бацьку ўвесь час задуменным. Ён шмат працаваў з дакументамі, сустракаўся з ветэранамі, — расказвала Алена Іванаўна. — Кожную раніцу садзіўся пісаць, а на работу ішоў пасля абеда. Праз свае раманы ён паказаў, як выжываў чалавек у гады акупацыі.

Бацька вельмі любіў збіраць ягады, грыбы. Самымі любімымі былі рыжыкі. Ён гатаваў іх вельмі смачна. Аднойчы, калі частаваў былых партызан, ім так спадабалася, што яны казалі: “Іван Гаўрылавіч, мы пад’елі тваіх рыжыкаў і атрымалі такую асалоду, быццам атрымалі пяць медалёў”.

Яўген Сушко, які працаваў загадчыкам аддзела культуры райвыканкама, калі Іван Чыгрынаў вылучаўся кандыдатам у дэпутаты Вярхоўнага Савета БССР ад нашага раёна, расказваў:

— Мне пашчасціла сустракацца з Іванам Гаўрылавічам. Ён быў вельмі ўважлівы да людзей. Аднойчы, калі мы былі ў мяне на лецішчы, ён убачыў васількі, якія пасадзіла мая жонка, і не змог схаваць свайго захаплення: “Вось гэта кветкі! Яны — душа Беларусі”.

У свой час Іван Чыгрынаў падпісаў Яўгену Аляксандравічу сваю кнігу, якую той зараз беражліва захоўвае.

Праблемы, якія закранаў пісьменнік у сваіх творах, актуальныя і сёння. Пра гэта сведчыла падчас сустрэчы цікавасць, якую праяўлялі не толькі людзі сталага пакалення, але і моладзь.

Анастасія ПЛЯТНЁВА.